Najstarsze wzmianki o szkole w Ujanowicach pochodzą z 1596r. Można je znaleźć w sprawozdaniach wizytatorów diecezjalnych. Szkółka ta pracowała pół wieku i w czasie najazdu szwedzkiego ok. 1655r. przestała istnieć. Swoja działalność odnowiła w 1796r. Była to wówczas szkoła jednodziałowa, do której uczęszczały dzieci z Sechnej, Kobyłczyny, Ujanowic, Strzeszyc, Żmącej, Krosnej, Jaworznej, Kamionki Małej, Żbikowic, i Stańkowej. Mieściła się w małym drewnianym budynku pokrytym gontem, w którym znajdowała się izba lekcyjna oraz mieszkanie nauczyciela. Pierwszym był pan Klemens Głowacki, który pracował 5 lat, do 1806 roku. Jego miejsce kolejno zajęli: p. Wisłocki – 10 lat; p. Wysocki – 20 lat; p. Rzeczkowski – 24 lata.
W 1847 r. szkołę zniszczył pożar i przez 2,5 roku dzieci uczyły się w wynajętej izbie. Odbudową zajął się p. Pisiewicz – nauczyciel przybył do Ujanowic po śmierci p. Reczkowskiego, któremu udało się w 1851 r. rozpocząć pracę w wyremontowanym budynku składającym się z dwóch izb lekcyjnych i dwóch izb przeznaczonych na mieszkanie nauczyciela. Tegoż roku uczyło się tu 100 uczniów w 3 oddziałach. W kolejnych latach szkołę wciąż rozbudowywano, gdyż liczba uczniów wzrastała, a w roku 1982 wynosiła 246. W 1901r. szkoła oraz budynki gospodarcze zostały ponownie zniszczone przez pożar. Wtedy cały swój majątek stracił nauczyciel Jan Ligęza. W latach 1902-1914r. w Ujanowicach pracowało kolejno 3 nauczycieli, a szkoła była czteroklasowa z 7 latami nauki. W roku szkolnym 1904/1905 do szkoły uczęszczało 194 uczniów z Ujanowic, Kobyłczyny i Sechnej (Żmiąca i Strzeszyce uczęszczały już do szkoły w Żmiącej).
Wybuch I wojny światowej przyniósł wielkie zmiany. 7 grudnia 1914r. sale lekcyjne zajęli Moskale, gdzie urządzili kancelarię i mieszkania dla oficerów. W budynkach gospodarczych i na boisku szkolnym umieścili 37 koni. Zniszczyli książki, zeszyty i dokumenty szkolne, ale budynek ocalał. Po wojnie kierownikiem szkoły został Józef Roszek, a później Emilia Tatarówna, która pracowała w Ujanowicach w latach 1907-1938.
W czasie II wojny światowej nauka toczyła się normalnie. Przerywały ją jedynie: brak opału, silne mrozy czy epidemie. Inspektorem z ramienia władz okupacyjnych był Weiner Johann, a kierownikiem Stefan Kloss. W czteroklasowej szkole realizowano okrojony przez okupanta program nauczania, po wojnie szkoła była 7 klasowa. Nauka odbywała się w 2 salach szkolnych i 2 wynajętych. Mimo wielu remontów budynku, warunki do nauki były coraz gorsze, stąd podjęto działania zmierzające do budowy nowej szkoły.
Budowę zainicjował p. Władysław Hejmo – starszy wizytator Kuratorium w Krakowie, a wychowanek szkoły w Ujanowicach oraz Jerzy Potaczek – kierownik szkoły od 1956r., który mimo wielu trudności 6 czerwca 1952r. otrzymał zezwolenie od inspektora Oświaty w Limanowej na budowę szkoły w Ujanowicach w ramach akcji „Tysiąc szkół na Tysiąclecie Polski”. Budowa ruszyła w 1960r. Wtedy to nauka odbywała się w budynku gromadzkim, a grono pedagogiczne tworzyli: państwo Potaczkowie, Ludwika Uryga, Maria Rudzka. W 1962r. otwarto „Tysiąclatkę”, a rok później uruchomiono świetlicę szkolną i wprowadzono dożywianie. W 1964r. kierownictwo szkoły objęła p. Maria Rudzka. Nowa szkoła wciąż zmieniała swoje oblicze. Powstały klasopracownie, wzrosło wyposażenie budynku, zmieniła się kadra. Do pracy w Ujanowicach przyszli: Stanisław Uryga, Bronisława Sieja, Zofia Uryga, Ludwika Grzegorzek, Wanda Guzik oraz Józef Król.
Rok 1974 to kolejna reforma oświaty, w wyniku której dzieci klas IV-VIII z Sechnej uczęszczają do Ujanowic aż do roku 1980. W czasie wakacji szkoła przyjmuje na kolonie dzieci z Krakowskiej Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej, która obejmuje patronat nad budynkiem i wychodzi z inicjatywą rozbudowy obiektu w zamian za wynajem szkoły w czasie ferii i wakacji. Budowa nowego skrzydła rusza w 1985r. i trwa do 1990r. W tym czasie następują zmiany w kierowaniu szkołą. Na zasłużona emeryturę odchodzi p. M. Rudzka, a funkcję dyrektora szkoły przez kolejne 7 lat pełni mgr Zofia Uryga. W 1991r. ma miejsce uroczystość przywrócenia imienia szkole Świętej Kingi. Zajęcia dydaktyczne dla uczniów SP prowadzone są w nowym skrzydle. Dzieci korzystają z nowocześnie wyposażonej kuchni i świetlicy. Mają do dyspozycji 8 sal lekcyjnych, bibliotekę, czytelnię, sale zajęć ruchowych, gabinet lekarski.
W 1993r. dyrektorem szkoły została mgr Bożena Szpiech. W 1995r. zmieniono dach na nowej części budynku, a w 1998r. uruchomiona gazową kotłownię dzięki środkom z UE. Od 2003r. zmieniła się nazwa szkoły. Powstał Zespół Szkół w skład którego weszło Publiczne Gimnazjum utworzone w 1998r. w wyniku reformy i Szkoła Podstawowa. Szkoła posiada swój sztandar, którego poświęcenie odbyło się 16.06.2003r. W 2004r. otwarto nową salę gimnastyczną oraz po praz pierwszy zorganizowano Młodzieżowy Rajd Turystyczny im Zofii Oleksy z inicjatywy nauczycieli (p. Elżbiety Sabik, p. Elżbiety Jonik oraz p. Teresy Sobol), który na stałe został włączony w plan pracy szkoły.
W roku 2012 nastąpiła zmiana w kierowaniu szkołą. Na emeryturę odeszła p. dyrektor mgr Bożena Szpiech, a funkcję dyrektora objęła mgr Elżbieta Sabik. W latach 2012-2021 wykonano remont dachu, zakupiono nowy sprzęt do kuchni oraz wymieniono tam posadzki. Wykonano również remont części sal na budynku dawnego gimnazjum. 1 września 2017 roku w wyniku reformy szkolnictwa (wygaszanie gimnazjum) placówka została przekształcona w Zespół Szkolno-Przedszkolny, chociaż Samorządowe Przedszkole funkcjonowało w budynku szkoły od roku 2004.
Po 9 latach mgr Elżbieta Sabik odeszła na emeryturę. Od września 2021 r. obowiązki dyrektora szkoły przez rok pełniła mgr Wiesława Szarek. We wrześniu 2022 r. dyrektorem szkoły została mgr Magdalena Filipek. W tym samym roku Szkoła Podstawowa wchodząca w skład Zespołu Szkolno-Przedszkolnego otrzymała nowy sztandar. W budynku A wydzielono kącik patronki – Świętej Kingi – tuż przy wejściu do świetlicy, a także kącik upamiętniający tajne nauczanie – obok gabinetu wicedyrektora. Dzięki udziałowi w projekcie „Laboratoria przyszłości” szkoła otrzymała nowe wyposażenie sal (monitory interaktywne, drukarka 3D, nowe meble). Wyremontowano także sale należące do oddziału przedszkolnego, halę sportową, gabinet logopedy oraz bibliotekę z czytelnią.