Historia szkoły - Zespół Szkolno - Przedszkolny w Ujanowicach

Historia szkoły

Najstarsze wzmianki o szkole w Ujanowicach pochodzą z 1596r. Można je znaleźć w sprawozdaniach wizytatorów diecezjalnych. Szkółka ta pracowała pół wieku i w czasie najazdu szwedzkiego ok. 1655r. przestała istnieć. Swoja działalność odnowiła w 1796r. Była to wówczas szkoła jednodziałowa, do której uczęszczały dzieci z Sechnej, Kobyłczyny, Ujanowic, Strzeszyn, Żmącej, Krosnej, Jaworznej, Kamionki Małej, Żbikowic, i Stańkowej. Mieściła się w małym drewnianym budynku pokrytym gontami, w którym znajdowała się izba lekcyjna oraz mieszkanie nauczyciela. Pierwszym był pan Głowacki, który był pracował 5 lat. Jego miejsce kolejno zajęli: p. Wisłocki – 10 lat; p. Wysocki – 20 lat; p. Rzeczkowski – 24 lata.

W 1847 r. szkołę zniszczył pożar i przez 2,5 roku dzieci uczyły się w wynajętej izbie. Odbudową zajął się p. Pisierewicz – nauczyciel, przybył do Ujanowic po śmierci p. Reczkowskiego, któremu udało się w 1851 r. rozpocząć pracę w wyremontowanym budynku składającym się z dwóch izb lekcyjnych i dwóch izb przeznaczonych na mieszkanie nauczyciela. Tegoż roku uczyło się tu 100 uczniów w 3 oddziałach. W kolejnych latach szkołę wciąż rozbudowywano, gdyż liczba uczniów wzrastała, a w roku 1982 wynosiła 246. W 1901r. szkoła oraz budynki gospodarcze zostały ponownie zniszczone przez pożar. Wtedy cały swój majątek stracił nauczyciel Jan Ligęza. Od 1902-1914r. w Ujanowicach pracowało 3 nauczycieli, a szkoła była czteroklasowa z 7 latami nauki.

Wybuch I wojny światowej przyniósł wielkie zmiany. 7 grudnia 1914r. sale lekcyjne zajęli Moskale, gdzie urządzili kancelarię i mieszkania dla oficerów. W budynkach gospodarczych i na boisku szkolnym umieścili 37 koni. Zniszczyli książki, zeszyty i dokumenty szkolne, ale budynek ocalał. Po wojnie kierownikiem szkoły został Józef Roszek, a później Emilia Tatarówna, która pracowała w Ujanowicach w latach 1907-38. W czasie II wojny światowej nauka toczyła się normalnie. Przerywały ją jedynie: brak opału, silne mrozy czy epidemie. Inspektorem z ramienia władz okupacyjnych był Weiner Johann, a kierownikiem Stefan Kloss. W czteroklasowej szkole realizowano okrojony przez okupanta program nauczania, po wojnie szkoła była 7 klasowa. Nauka odbywała się w 2 salach szkolnych i 2 wynajętych. Mimo wielu remontów budynku, warunki do nauki były coraz gorsze, stąd podjęto działania zmierzające do budowy nowej szkoły.

Budowę zainicjował p. Władysław Hejmo – starszy wizytator Kuratorium w Krakowie, a wychowanek szkoły w Ujanowicach oraz Jerzy Potaczek – kierownik szkoły od 1956r. który mimo wielu trudności 6 czerwca 1952r. otrzymał zezwolenie od inspektora Oświaty w Limanowej na budowę szkoły w Ujanowicach w ramach akcji „Tysiąc szkół na Tysiąclecie Polski”. Budowa ruszyła w 1960r. Wtedy to nauka odbywała się w budynku gromadzkim, a grono pedagogiczne tworzyli: państwo Potaczkowie, Ludwika Uryga, Maria Rudzka. W 1962r. otwarto „Tysiąclatkę”, a rok później uruchomiono świetlicę szkolną i wprowadzono dożywianie. W 1964r. kierownictwo szkoły obejmuje p. Maria Rudzka. Nowa szkoła wciąż zmieniała swoje oblicze. Powstają klasopracownie, wzrasta wyposażenie budynku, zmienia się kadra. Do pracy w Ujanowicach przychodzą: Stanisław Uryga, Bronisława Sieja, Zofia Uryga, Ludwika Grzegorzek, Wanda Guzik, Józef Król. Rok 1974 to kolejna reforma oświaty, w wyniku której dzieci klas IV-VIII z Sechnej uczęszczają do Ujanowic aż do roku 1980. W czasie wakacji szkoła przyjmuje na kolonie dzieci z Krakowskiej Spółdzielni Ogrodniczo-Pszczelarskiej, która obejmuje patronat nad budynkiem i wychodzi z inicjatywą rozbudowy obiektu w zamian za wynajem szkoły w czasie ferii i wakacji. Budowa nowego skrzydła rusza w 1985r. i trwa do 1990r. W tym czasie następują zmiany w kierowaniu szkołą. Na zasłużona emeryturę odchodzi p. M. Rudzka, a funkcje dyrektora szkoły przez  kolejne 7 lat pełni mgr Zofia Uryga. W 1991r. ma miejsce uroczystość przywrócenia imienia szkole Świętej Kingi. Zajęcia dydaktyczne dla uczniów SP prowadzone są w nowym skrzydle. Dzieci korzystają z nowocześnie wyposażonej kuchni i świetlicy. Mają do dyspozycji 8 sal lekcyjnych, bibliotekę, czytelnię, sale zajęć ruchowych, gabinet lekarski. W 1993r. dyrektorem szkoły zostaje mgr Bożena Szpiech. W 1995r. zmieniono dach na nowej części budynku, a w 1998r. uruchomiona gazową kotłownię dzięki środkom z UE. Od 2003r. zmieniła się nazwa szkoły. Powstał Zespół Szkół w skład, którego wchodzi Publiczne Gimnazjum utworzone w 1998r. w wyniku reformy i Szkoła Podstawowa. Szkoła posiada swój sztandar, którego poświęcenie odbyło się 16.06.2003r. W 2004r. otwarto nową salę gimnastyczną oraz po praz pierwszy zorganizowano  Młodzieżowy Rajd Turystyczny im Zofii Oleksy z inicjatywy nauczycieli (p. Elżbiety Sabik, p. Elżbiety Jonik oraz p. Teresy Sobol), który na stałe został włączony w plan pracy szkoły. W roku 2012 nastąpiła zmaina w kierowaniu szkołą. Na emeryturę odeszła p. dyrektor mgr Bożena Szpiech, a funkcję dyrektora objęła mgr Elżbieta Sabik.