Jak pomóc dziecku z dysleksją? - Zespół Szkolno - Przedszkolny w Ujanowicach
Aktualności / Szkoła podstawowa

Jak pomóc dziecku z dysleksją?

Aktualności / Szkoła podstawowa 15.04.2021

Jak pomóc dziecku z dysleksją?

Gdy słyszymy słowo „dysleksja”, przed oczami staje nam najczęściej obraz dziecka, które ma problemy z pisaniem i czytania, albo z ortografią. Jak podaje Polskie Towarzystwo Dysleksji, to „specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych, motorycznych i ich integracji, uwarunkowanymi nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego.”

Dysleksja, dysortografia, dysgrafia, czy dyskalkulia?

Choć operujemy ogólnym terminem „dysleksja”, specyficzne trudności w uczeniu występują u dzieci w kilku obszarach:

  • Czytania,
  • Ortograficznego pisania,
  • Techniki pisania,
  • Liczenia.

O dysleksji mówimy w przypadku trudności w czytaniu. Przejawia się ona u dzieci w zaburzeniach tempa czytania oraz stopnia zrozumienia czytanej treści. Uczeń czyta bardzo powoli i nie zawsze rozumie prezentowaną w tekście treść. Trudność sprawiają przede wszystkim słowa, których dziecko nie potrafi sobie wyobrazić, np. spójniki. Dyslektyk czyta dopóki nie osiągnie dezorientacji. Dezorientacja następuje w chwili, gdy zdanie przestaje mieć dla dziecka sens, a to dzieje się w momencie, gdy w zdaniu pojawia się zbyt wiele słów, których mózg nie potrafi sobie wyobrazić i w konsekwencji je pomija. Za każdym takim pominięciem wzmaga się u dziecka koncentracja, aż osiąga zbyt duże nasilenie. To doprowadza dziecko do frustracji i spadku motywacji do dalszej nauki.

Dysortografia to z kolei problem z pisaniem, przejawiające się jako zespół trudności w opanowaniu poprawnej pisowni wyrazów. Dziecko popełnia podstawowe błędy ortograficzne, chociaż w teorii zna zasady poprawnego pisania.

W przypadku problemów z techniką pisania mamy do czynienia z dysgrafią. Dziecko ma trudności w zakresie nabywania umiejętności ładnego pisania, stawia tzw. „brzydkie litery”, ma problemy z pisaniem równo w liniach. Często decyduje się pisać tylko litery drukowane.

Ostatnią kategorią, którą należy wyróżnić jest dyskalkulia. W tym przypadku dziecko ma problemy z przyswojeniem zagadnień matematycznych, ponieważ cechuje go niska zdolność do myślenia operacyjnego i ma trudności z pojęciami abstrakcyjnymi.

Kiedy można zdiagnozować dysleksję?

Przyczyny dysleksji nie są jednoznaczne, a diagnozę można wystawić dopiero, gdy dziecko rozpocznie naukę w szkole i zacznie przejawiać szereg określonych zachowań. Nie oznacza to jednak, że problemy zaczęły się dopiero teraz – dziecko już od czasów przedszkolnych znajdowało się zapewne w grupie ryzyka, co nie zostało dostrzeżone.

Dysleksji nie da się całkowicie zapobiec, ale wczesne dostrzeżenie niektórych zachowań i odpowiednie wsparcie dziecka, może doprowadzić do złagodzenia jej objawów i w konsekwencji ułatwić dziecku start w szkole.

Jakie objawy powinny być dla rodzica sygnałem, że jego dziecko znajduje się w grupie ryzyka? W wieku poniemowlęcym będzie to m.in. opóźnienie raczkowania i problemy z napięciem mięśniowym, czy opóźnienie mowy, a u dzieci w wieku przedszkolnym kłopoty z rysowaniem i pisaniem (np. szlaczków), trudności z wykonywaniem układanek, wadliwa wymowa słów albo trudności z wydzielaniem sylab. Jednym z objawów może być też oburęczność, czy mylenie prawej i lewej ręki.

Jak wspierać dziecko z dysleksją? 

Wiesz co łączy Alberta Einsteina, Walta Disneya, Whoopi Goldberg i Quentina Tarantino? Wszyscy byli dyslektykami. Ponieważ mózg dyslektyka myśli obrazami, pewne zdolności i umiejętności wykształcają się u niego o wiele bardziej, niż w mózgu przeciętnej osoby. I chodź dysleksja nie oznacza od razu geniuszu, jest kilka wspólnych zdolności, takich samych dla wszystkich dyslektyków:

  1. Dyslektycy korzystają z wrodzonej zdolności do kreowania i przetwarzania ich doznań percepcyjnych.
  2. Osoby z dysleksją cechuje wyższa wrażliwość na otaczający ich świat.
  3. Są też bardziej ciekawi niż przeciętny człowiek.
  4. Dyslektycy myślą obrazami, nie słowami.
  5. W swoim myśleniu wykorzystują wszystkie zmysły.
  6. Mają bardzo żywą i bogatą wyobraźnię.
  7. W sposób realistyczny przeżywają swoje myśli.
  8. Mają lepszą intuicję i są bardziej przenikliwi.

Jeśli więc istnieje podejrzenie, że dziecko przejawia zachowania dyslektyka, powyższe cechy powinny być u dziecka wyjątkowo mocno pielęgnowane, a nie tłumione. Jeśli w trakcie wychowania i edukacji zwróci się na nie uwagę i potraktuje jako talenty do rozwijania, w efekcie dziecko uzyska inteligencję wyższą od przeciętnej, a także ponadprzeciętne wręcz zdolności twórcze. A to w rezultacie może doprowadzić do mistrzostwa i geniuszu.

Rola rodzica

Istnieje szereg metod i zachowań rodziców, które mogą poprawić funkcjonowanie dziecka z dysleksją. Jeśli dyslektyk ma rodzeństwo (szczególnie starsze), które nie miało i nie ma trudności w uczeniu się, są to zalecenia także dla rodzeństwa. Przeczytaj, jak pomóc dziecku z dysleksją:

  • Ponieważ dziecko z dysleksją potrzebuje średnio 3 razy więcej czasu, żeby opanować materiał, którego uczą się jego rówieśnicy, warto stosować pochwały i aktywne wsparcie. Każdy, nawet najmniejszy sukces powinien być przez rodzica doceniony. Nagradzanie dziecka za jego wysiłki buduje u niego pewność siebie i finalnie wpływa na pozytywną samoocenę.
  • Warto pamiętać, że dziecko będzie porównywało się ze swoimi rówieśnikami. Pod żadnym pozorem nie należy więc porównywać dziecka na przykład do starszego rodzeństwa, nawet, jeśli również jest dyslektykiem. Pamiętajmy, że każdy przypadek jest indywidualny, dlatego zdecydowanie lepiej wierzyć w dziecko i je dopingować, niż stosować negatywne porównania.
  • Ponieważ dziecku trudno jest skupić uwagę przez dłuższy czas na czytaniu, pisaniu, czy liczeniu, warto wspólnie zaplanować naukę „ w kawałkach” i jasno określić, kiedy jest czas na przerwy. Można powiesić kalendarz nad biurkiem dziecka i prowadzić kolorowy kalendarz, w którym uczeń sam będzie zaznaczał sprawdziany i zadania domowe, żeby łatwiej rozplanować do nich naukę. W nauce pomoże również organizacja miejsca pracy – bez zbędnych rozpraszaczy.
  • Niech nauka, czy robienie zadań domowych rozpoczyna się od tych najłatwiejszych. Jeśli dziecko szybko załapie temat i poradzi sobie z zadaniem, chętniej zabierze się za kolejne.
  • Warto wzbudzać i podsycać w dziecku ciekawość świata. Nie zbywajmy jego pytań i nie hamujmy zainteresowania. Pokażmy, że uczyć można się na różne sposoby i zabierzmy dziecko do lasu, czy muzeum.
  • Wytłumaczmy dziecku, że jeśli coś mu nie wyjdzie i poniesie porażkę, nie jest to powód do rozpaczy, tylko cenna lekcja, z której może wyciągnąć wnioski na przyszłość.
  • Warto w kreatywny sposób zorganizować dziecku czas wolny. Dobrą formą będą wszelkiego rodzaju zajęcia sportowe i ruchowe, a także takie, które pozwolą „wyżyć się” w twórczy sposób.
  • Badania wykazują, że posiadanie zwierzaka działa na dziecko relaksująco, zwiększa poczucie bezpieczeństwa, uczy odpowiedzialności, a w konsekwencji pomaga zbudować poczucie własnej wartości. Może więc warto pomyśleć o powiększeniu rodziny o pupila – czworonoga?
  • Zapytaj specjalistę o zajęcia z integracji sensorycznej – to niezwykle ważna terapia dla dzieci z ryzyka dysleksji i dla tych z już zdiagnozowaną dysleksją.

Źródło: https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwjzg9Wdxf3vAhXnhv0HHWuZDUsQFjACegQIDhAD&url=https%3A%2F%2Fwww.apteka-melissa.pl%2Fblog%2Fartykul%2Fjak-pomoc-dziecku-z-dysleksja%2C481.html&usg=AOvVaw2B7ZT4tz-AJ9K3xG8Xe-Ll

W razie jakichkolwiek pytań bądź wątpliwości zapraszam na konsultację.

Pedagog szkolny

 

Musisz przeczytać:

Musisz przeczytać